terugkijkend op de tweede week

Allereerst allemaal op deze Paaszondag een een zalig Pasen! Wij hebben ons paasontbiijt al een poosje achter ons en ofschoon we met de foto doorsturen op de Shanghai-app nog een paar uur gewacht hadden, was het voor Nederlandse begrippen toch nog wat aan de vroege kant. Onze excuses daarvoor.
Van Pasen merk je hier niets, maar zoals altijd moet je 'de slingers zelf ophangen in het leven' en dus hebben we de meegekregen paaseitjes en servetjes vanochtend in gebruik genomen; verse aardbeien en een hardgekookt eitje deden de rest!
The Passion in Groningen met Jan van de drie J's, de Mattheus Passion in Naarden en de Paus krijgen we hier niet in beeld en aan de overkant van de straat blijven de drilboren zelfs op deze dag gewoon hun werk doen! Ook het lenteweer werkt hier niet erg mee.

Helaas stond de afgelopen week in het teken van de duizeligheid. De klachten verminderen niet en verstoren mijn verblijf en belemmeren mijn doen en laten behoorlijk!
Ik voel me net een prinses in een hoge toren met iets te korte haartjes om te ontsnappen... Iedere middag komt de prins via de lift thuis lunchen maar om daarna weer te gaan werken en de deur op slot te draaien.
Omdat de klachten inmiddels niet meer aan een jetlag, vermoeidheid of een verkoudheid konden worden toegeschreven en steeds duidelijker leken op die van 10 jaar geleden, heb ik contact gezocht met mijn Nederlandse huisarts. Zij heeft een recept uitgeschreven van de medicatie die ik toen ook heb gekregen.
Daarna werd het even een logistieke puzzel: Elly heeft het bij de apotheek opgehaald en in Weurt neergelegd, de kinderen halen het, vanmiddag op weg naar het feestje van oma, thuis op en Fleur neemt het vanavond mee het vliegtuig in naar Shanghai! Morgen innemen en alles komt goed.... Of niet?
Het recept is maar voor 10 dagen en de ervaring is helaas dat deze klacht langer kan aanhouden (verleden keer bijna een half jaar....).
Kortom, wat te doen als de medicatie aanslaat maar er geen pillen meer zijn? Volgens de assistente moest dan maar iets per post worden nagestuurd. Prima idee, goed verzonnen, maar zij kent de Chinese post nog niet.... en onze ervaringen met de Chinese PTT is niet zo positief. Het pakket met melkpoeder, dat Jos voor zijn collega's vanuit Nederland heeft verstuurd 3 weken geleden, is er nog steeds niet, maar dat terzijde.
Enfin, Jos is gaan google-len en wat blijkt? Cinnarizine kennen ze in China ook en is zelfs vrij verkrijgbaar bij de apotheek!
Hij heeft z'n verzekeringspas opgezocht en gewapend met de vertaal-app op de telefoon en de bij elkaar gezochte woordjes en zinnen die hij al kende, is hij vol vertrouwen (en met plezier) op pad gegaan.
Na een kwartiertje kwam de app -hebbes!- binnen en na een poosje kwam Jos thuis, een potje cinnarizine 25 mg, 100 stuks omhooghoudend en dat voor nog geen 55 cent met een, volledig in het chinees, bijsluiter! Daar valt goud geld aan te verdienen....!
Dan heb je zo'n potje en dan? We hebben uiteindelijk via skype maar een van dokters in de familie geraadpleegd. Daarvan kregen we duidelijke uitleg over het probleem, het kreeg zelfs een naam: BPPD en vervolgens kregen we een aantal websites met info en oefeningen waarmee de klacht verholpen zou kunnen worden. Medicatie is niet bewezen... daar zitten we met ons pot pillen....
De oefeningen zijn werkelijk 'hel' maar moeten uiteindelijk zorgen dat de draaiduizeligheid langzamerhand uitblust. Het zal nog wel zo'n kleine 2 weken duren voordat er resultaat te melden is. Tja... einde medisch bulletin!

Deze week was verder de week van de rust.
Verleden weekend hebben we de legpuzzel, die Elly heeft laten maken voor Jos zijn verjaardag, afgemaakt. Jos was er al aan begonnen afgelopen winter, de lucht, randjes en de bergen waren klaar. Het heeft ons zo bezig gehouden dat we zelfs vergaten te eten. Enfin, de puzzel ligt al de hele week te pronken op de salontafel!
Het balkon is opgepimpt met een nieuwe (stevigere) tuintafel en 2 nieuwe stoelen, die bij lekker weer, meer zitgenot op het balkon zullen moeten gaan geven. Ook het boodschappenkarretje is in gebruik genomen. Het is net een luidruchtig hondje met 2 houten pootjes dat je mee over straat trekt en dat de boodschappen voor je draagt, dat dan weer wel.
Woensdagavond heb ik een Chinese les van Jos bijgewoond; 2 uur luisteren naar gebabbel en er werkelijk geen touw aan vast kunnen knopen; het stadium van 'ni hao' is hij al lang voorbij! Deze les ging over het zoeken van een nieuw appartement, huur betalen, werken in China en de relatie tussen China en Japan....
Wat is chinees moeilijk en wat kan Jos het al goed, zelfs lezen! We gaan proberen een geluidsfragment bij dit bericht te sturen dan kunnen jullie het beamen. Niet alleen zijn juf vindt hem 'smart'.

Rest ons nog het weer- en eetpraatje:
Het weer is nog steeds wisselend bewolkt, soms een zonnetje maar deze week vaak miezerige regen. De ongezonde smog heeft weer toegeslagen en de mondkapjes zijn weer wat meer in het straatbeeld terug. Ook vandaag, terwijl het zonnetje naar verluid bij jullie volop schijnt, was het hier een grijs dagje met maar 15 graden.
Qua eten is er niet zoveel te vertellen. Verleden week zondag waren we zo druk bezig dat we vergaten te eten. Jos is toen tegen 9 uur de straat opgegaan en kwam uiteindelijk thuis met 2 bakjes met noedels met ei en groenten en een paar stokjes geroosterde groenten. Een beetje huiverig de eerste happen genomen en daarna lekker verder gesmuld. Van een karretje waar ik bij een verleden bezoek nog met een grote boog omheen liep. We doen en leren iedere keer iets erbij! Gelukkig ook niet ziek geworden dus de weg staat open voor meer....
We hebben verder de thuis-bezorg-service Sherpa uitgeprobeerd. Een heerlijke Griek laten komen (vanavond nog maar een keer) en verder Mr Pancake uitgeprobeerd op aanraden van een collega van Jos. Ach, ik heb al gezelliger en lekkerder gegeten. Grote burger en veel Amerikaanse pannenkoekjes, dus.... Regelmatig thuis een gestoomd visje of een chinees prutpannetje van Jos dat verbazingwekkend goed smaakt.

Vandaag is Jos naar de Formule 1 race in Shanghai geweest samen met collega's. Ik had er graag bij geweest want snelheid en verschroeid rubber op de weg vind ik wel spannend.
Ik heb me voorzichtig bezig gehouden met het in orde maken van de bad- en slaapkamer van Fleur en Thijs. Vanavond, na het familiefeest voor de 90ste verjaardag van oma in Den Bosch, vetrekken Fleur en Thijs vanaf Schiphol. Morgenmiddag landt de blauwe vogel en haalt de chauffeur ze op van het vliegveld.
Dat is de start van een kleine 3 weken kinderbezoek. Sophie volgt dan komende zaterdag!

Voor een week waarin ogenschijnlijk niks is gebeurd, is het toch nog een lang verhaal geworden :) Ben benieuwd als ik echt wat te vertellen heb hoe lang van stof ik dan ben.... Hopelijk volgende week al....

liefs joyce en jos