bijna thuis

op weg naar de feestdagen.

Aan de vooravond van Sinterklaas kijken we nog even terug op de afgelopen week in China en blikken we al een beetje vooruit op de komende weken in Nederland.
Het weer is hier, net als in Nederland, gevoelig kouder geworden. De Chinezen zelf klagen ook over de kou en in het straatbeeld zijn de winterjassen nu niet meer weg te denken.
Dikke handschoenen, ugg's, wollen broeken, dikke wollen sjaals, mofjes aan de sturen van de scooters en fietsen zijn volop aanwezig in het straatbeeld.
In opkomst is het 'scooterdekje'. Een soort jasje waarvan de armen aan het stuur vastzitten en dat over de benen ligt met een flap omhoog voor de buik en de borst, meestal van een gewatteerde stof. Je trekt als het ware een extra jas het achterstevoren aan als je op de scooter zit. Ook Jos wil wel mofjes aan de sturen van zijn fietsen....Hij heeft ze gespot maar weet nog niet goed hoeveel ze moeten kosten. Dat is hij nu aan het uitvinden!
Hoeveel iets kost, hoeveel iets moet kosten en voor hoeveel iets weggaat, hebben we gisteren weer gemerkt. We waren in een grote ondergrondse shopping mall met allemaal 'meukwinkeltjes'. Kilometers winkelstraatjes met o.a. schoenen, kleermakers, sjaals, zijde kleding, speelgoed, thee, tassen, koffers, servies, enz....
Langs alle kanten hoor je: 'he lady, watches?; you want bag?; you want scarfs?: some tea?; nice souvenir?.... De mannen en vrouwen lopen hele stukken met je mee en trekken alles uit de kast voor aandacht.
Enfin, we waren op zoek naar een sjaal.... een mannensjaal.... Je kunt met goed fatsoen niet zomaar in een winkeltje naar binnen en rondkijken, want er komt altijd een discussie op gang over 'wat je wilt', 'hoeveel je wilt' en of je 'hun waar niet mooi vindt'. Ofschoon we zeiden dat we alleen zouden kijken, uiteindelijk toch in een winkeltje naar binnen omdat dat van buitenaf veelbelovend uitzag. Er was een herensjaal, maar net niet zoals wij graag wilden.
De jongen haalde zijn hele winkel overhoop en ging zelfs ergens anders nog sjaals halen en wij voelden ons steeds ongemakkelijker worden. Waren we toch weggelopen toen hij naar de concurrent ging om nog meer varianten te halen; helaas niet gedaan! Spijt, spijt....
Hij kwam terug met andere soorten (ik wist niet dat er zoveel verschillende sjaals waren) die we stuk voor stuk spuuglelijk vonden! De sjaal die in aanmerking zou kunnen komen vonden we echter niet mooi genoeg om te kopen en dus moesten we een escape bedenken.
Hij begon prijzen te noemen en gelukkig vonden we daarin de afwijzing! Nee, dat is te duur, dank je wel, tot ziens en... wegwezen!
Normaal gesproken komt dan het spel van bieden en afdingen op gang, maar deze man had een andere tactiek: de prijs halveren! Op ons "nee, dank je, we willen 'm niet" liepen we de winkel uit. Mannetje helemaal in paniek achter ons aan, prijs ging weer omlaag en we werden letterlijk tegengehouden. De sjaal koste nog geen kwart meer van de prijs waar mee gestart werd en er moest behoorlijk wat overredingskracht onzerzijds komen om los te geraken van deze verkoper die bijna in tranen was omdat we zijn sjaal echt niet wilden hebben.... We hebben wellicht z'n hele dag verpest en niet alleen bij hem! Zodra de verkopers chagrijnig worden na de bieding weet je dat je de goeie (juiste) prijs betaald, en gelukkig is ons dat ook gisteren weer een aantal keren gelukt!
Toch ben ik blij als we volgende week weer op prijskaartjes kunnen zien wat dingen kosten en dat ook gewoon kunnen afrekenen zonder die ellenlange discussie.... you're my best friend, I give you nice price! Sommigen hebben iets teveel 'beste vrienden'!

Afgelopen vrijdag hadden we met een aantal collega's van Jos een personeelsuitje. Dat is een gewoonte die de Chinezen graag en veelvuldig doen en zo'n uitje gaat altijd gepaard met eten.... veel eten!
Om half 12 moest ik me melden bij NXP. De 'vrouw van de baas' mocht mee omdat 'de baas' nu niet thuis kon gaan lunchen en het toch veel om eten zou draaien die middag. O jee!
Er werden 2 auto's gehaald (eentje kostte naar verluid $ 600.000,- een Volvo met allerlei toeters en bellen) en we gingen rijden. Jos en ik, riant achterin met klassieke muziek en geblindeerde ramen, ons afvragend 'waar doet die man dit van'?.
Na bijna een uur in de stad te hebben gereden hielden we halt op een soort campus-achtig terrein. Langs de doorgaande route stonden (volledig misplaatst in deze omgeving) een aantal eetkraampjes, vaak met een opklaptafeltje en wat krukjes. Daar was toch behoorlijk wat volk te vinden. Wij reden echter een spiksplinternieuwe parkeergarage in waar de liften en de trappenhuizen nog niet klaar waren. Eenmaal weer boven de grond kwamen we terecht bij een Japanner met de uitstraling van een fastfoodrestaurant. Boven iedere formica tafel hing een pijp en eromheen banken van nepleer. De kaart was volledig in het chinees en de jassen waren nog niet uit of de bestellingen vlogen al over tafel. De formule was: 2 uur lang onbeperkt eten; Japanse BBQ! Geen tijd te verliezen dus!
Er werd onder de hangende pijp een aardewerken pot met een rooster boven kooltjes gezet en vervolgens werden de schalen aangedragen. De collega's hadden 'onbeperkt' besteld.... plakken koeientong, kippenhartjes, oesters met kaas (die waren erg lekker!) plakken beef, stukken kip met meer vet en vel dan vlees, plakken pork, zalmruggegraat, salade, worstjes.... alles diepgevroren en het bleef maar komen.
Aan iedere tafel wierpen zich 2 personen op om te barbecuen; ik mocht als derde man ook kokkie spelen! De collega's vonden dat we goed moesten eten en telkens als er iets klaar was (of nog net niet) werd dat als eerste bij ons op bord gelegd.... Ik was heel goed in dingen in servetjes proppen en tussen de oesterschalen in moffelen. Ook in lege bakjes verzamelen werd ik een ster; daartussen friemelde ik dan al het vet en andere ongewenste etenswaren. Gelukkig kwam er iemand op het idee bier te bestellen waardoor er het een en ander met een grote slok vocht naar beneden is gejaagd. Precies 2 uur later, zonder een algemeen teken, stond iedereen als 1 man op en vertrokken we weer. In de auto's en op weg naar een soort 'spelletjesbordeel'.
Het is een vreemde omschrijving maar het dekt het beste de lading. Het was een huis met allemaal kamertjes die je met een aantal mensen kunt huren. Daar staat dan een zitje of, zoals in ons geval, een grote tafel met veel stoelen en een automatisch mahjongspeltafel. Hier wordt dan gezellig samen gezeten en spelletjes gespeeld, gekletst of thee gedronken.
Op alle tafels en bijzettafeltjes stonden schaaltjes met verschillende soorten vers fruit, snoep, nootjes, koekjes en zonnebloem-pitjes. We konden diverse soorten thee bestellen en er stond een plateau en waterkoker voor de theeceremonie. We kregen 2 spellen kaarten en Jos en ik kregen de regels van het mahjongspel uitgelegd. Nog best wel lastig! Jos heeft het allereerste spelletje gewonnen; dat was meer geluk dan wijsheid!
We hebben gezellig met z'n allen in die kamer spelletjes gedaan, wat gebabbeld en thee gedronken. Tegen half 6 begon de groep zich weer te roeren.... er kon gegeten worden en wat of we wilden bestellen....?
Mij zat de lunch nog ter hoogte van bovenkant onderlip, dus veel interesse in eten had ik niet. Gelukkig had Jos ook niet al te veel honger dus wij hebben samen een gerecht gedeeld. Wontons in soep; opmerkelijk lekker! Tijdens het spelletje mahjong slurpt iedereen zo z'n bakje met het warme gerecht leeg waarna op tafel nog een aantal 'snacks' worden neergezet; kwarteleitjes, garnalen, zeewier, gestoomde kippentenen en duckneck. Ik kijk inmiddels nergens meer van op!
Net zoals bij de Japanner, plotsklaps staat de hele meute tegelijk op, trekt een jas aan en slaat aan het discussiëren; iedereen moest worden thuisgebracht!
Chinezen overleggen vaak en veel, zodat iedereen zich herkent in de besluiten die genomen worden en daar tevreden mee is.
Snacks en zoetigheid, evenals eten is voor de Chinees erg belangrijk! Ook delen staat hoog in het vaandel! Van mij hoeft dat delen dan weer niet zo en ook dat eten is niet altijd mijn ding.
Ik kan me dan ook enorm verheugen op de zuurkool met worst, boerenkool met het Hollandse tartaartje, en het literpak yoghurt volgende week; mijn eigen heerlijke bed, de schone lucht, mijn tuin, de Nederlandse televisie en het journaal! Onze kinderen, vrienden en familie, wintersport, kerstmis, oliebollen, de eigen kapper, supermarkt, de prijskaartjes en gewoon lekker kletsen in je eigen taal!! Of zoals Jos zegt, 'op je werk ff lekker lullen bij de koffieautomaat.....'
Tot volgende week! Jos en Joyce