Gips en Mantel

Lange tijd stil geweest op deze site, en de meesten zullen wel weten wat daar de achtergrond van is. Ons tripje naar huis is al met al een stuk langer geworden als geplanned, en zeker voor Joyce. Sinds tweede Kerstdag in het gips, door een ongelukkige draai op zo'n 100 m van ons vast wintersport adres in Rauth. Met Oude en Nieuw dus toch in de Sint Maartenskliniek, bijkomend van de operatie. Kuitbeen gezet, schroeven door de enkel, onderbeen geheel in het gips, in eerste instantie voor 6 weken, al spoedig verlengd tot 8 weken. Dan komt er een hoop op je af: het huis invalide proof maken, rolstoel, speciaal bed, steunen links en rechts, nooddouche aan laten rukken (+ oprijlaan aangelegd), geiser vervangen, en nog wat hulp- en steunmiddelen uitgeprobeerd om toch zo veel mogelijk zelfredzaam te kunnen zijn. Pech voor Joyce, pech voor de tijdelijke bewoners van ons huis, die gehoopt hadden vanaf half januari er weer in te kunnen.
We zijn inmiddels half februari, vandaag is het Chinees Nieuwjaar, dat we van plan waren om in Shanghai te vieren. Niet dus! In januari heb ik de taken van mantelzorger gecombineerd met het regelen van de Shanghai zaken, maar dan wel op afstand. De eerste week van februari hebben onze dochters de mantelzorg taak overgenomen, en ben ik voor een week naar Shanghai gegaan. In Shanghai leefden ze allemaal erg mee, en ze waren zeer geinteresseerd hoe het met Joyce ging, en ook blij mij daar te zien. Een intensieve week, afgesloten met het annual dinner. De Lucky Draw heeft mij dit jaar een extra verwarming opgeleverd, niet verkeerd met die toch wel lage temperaturen die je 's-winters kunt hebben in Shanghai. Ik werd ook nog uitgenodigd naar het podium, samen met een aantal collega's, en daar mochten we in teams proberen om zoveel mogelijk ballonnen te laten knallen zonder je handen te gebruiken. Natuurlijk weer volop te eten, vraag me niet wat er allemaal was. Ook optredens, dansgroepjes, zangers, en opnieuw verbaast het me weer hoe weinig gene de chinezen hebben. Geen enkel probleem met een valse toon meer of minder, en ach, dat gekke pakje van vorig jaar doet ook nu nog uitstekend dienst. M'n baas uit San Jose was ook over, hij heeft zijn ogen uitgekeken. Op zaterdag weer naar Pudong Airport met m'n vaste chauffeur, gelukkig kenden ze me nog. KLM viel een beetje uit de toon deze keer: op de heenvlucht 3 uur vertraging, op de terugweg nog eens 2 uur (en geen upgrade... je begint er op te rekenen). Maar al met al, net als de meeste chinezen zit ik nu met Chinees Nieuwjaar in mijn HomeTown, in afwachting van de komende operatie (schroeven verwijderen) van Joyce. Vanaf dan kan het revalidatieproces beginnen, en kunnen we over een poosje toch weer samen naar Shanghai gaan....

--gelukkig nieuwjaar / xinniankuaile !--

Jos