the great wall marathon

Nog een paar dagen en dan komen we weer naar huis.
Het is nog steeds onduidelijk hoelang we hier nog zullen zijn en waar we vervolgens naar toe zullen gaan. Jos is een tijd geleden gevraag na te denken over een baan in Kaohsiung in Taiwan en nadat hij dat gedaan heeft en zijn wensenpakketje op tafel heeft gelegd, is er tot nu toe radiostilte!
Niemand zegt er meer iets over en als je ernaar vraagt weet niemand iets en wordt de beslissing steeds bij een ander in de schoenen geschoven.... Jos bungelt aan een touwtje en we zien wel wie eraan gaat trekken. Voorlopig gaan we maar door met hier te genieten en hopen we tot 31 oktober te kunnen blijven en niet 1 september al te moeten verkassen! Afwachten dus!

Deze periode hebben we bezoek gehad van Sophie die met een speciale missie naar China was gekomen. De halve marathon op de muur!
Normaal gesproken is Fleur altijd de sportieveling binnen deze familie (buiten Jos) maar nu regelde onze jongste dochter ineens een langere meivakantie en een traptraining met haar nichtje in Bemelen. Ook hier werd de trap, 39 etages, bedwongen.
Jos regelde haar inschrijving (onder zijn naam want anders moest ze al een week in Beijing zijn en grof geld betalen voor deelname), boekte een vliegticket van Shanghai naar de hoofdstad, boekte daar een hotel en liet z'n collega ook een hotel boeken in een dorp vlak bij de start. Alles was prima geregeld!
Na wat rustige trainingen in het trappenhuis en door Shanghai werd nog een zonneklep, tasje, fototoestelletje en wat meer franje ingeslagen en toen was er de dag van vertrek; samen met (persoonlijk verzorger) Jos op pad.....
Alle dagen prachtig weer en juist deze vrijdag barste er een noodweer boven shanghai los met regen, wind en zwaar onweer. Alle vluchten delayed en onbekend wanneer ze zouden vertrekken. "komt u morgen maar terug!" werd gezegd, maar dat ging natuurlijk niet want ons kind moest de volgende ochtend om 10 voor 8 aan de start staan op de muur!
Er waren geen vluchten maar ook geen treinkaartjes meer te krijgen die dag voor Peking en vervolgens werden steeds meer vluchten gecanceld. Goede raad was duur! Jos zijn collega adviseerde een ticket voor de trein van 4 uur te boeken voor 1 halte (dat was nog wel mogelijk) en daar vervolgens niet uit te stappen en illegaal verder te reizen. Ook eng! Het werd een zenuwslopende dag!
Lang verhaal kort: vliegtuig ging eerst wel, maar later en toen weer niet; hollen (nog maar 20 minuutjes) om toch nog op het treinstation te komen en daar in de trein te springen. Van de 6 uur durende reis, half uurtje een stoel en toen verder (eerst illegaal en daarna met kaartje) op de grond in een halletje verder naar Beijing. Om half 12 in bed en om 3 uur weer op, half 4 in de bus naar de muur om daar om 10 voor 8 aan de start te staan..... Een prachtige dag; een tocht in een schitterend decor en een "once-in-a-lifetime-expierence"!
2000 trappen en een goeie 21 km binnen nog geen drie en een half uur! Een prestatie om heel trots op te zijn!
Na de tocht met de bus terug naar Beijing en zondag Jos terug naar Shanghai en Sophie via Kopenhagen door naar Amsterdam. Daar werd ze met bloemen ingehaald!
De periode met Sophie was een van vooral rustig aan, relaxen en genieten van het zonnetje in het park of terras en lekker rond scooteren door de stad op maya en smurf.

Deze week staat in het teken van bezoek bij NXP en volgende week woensdag reizen we weer naar huis. In eerste instantie voor een familieweekend ter gelegenheid van mijn moeder haar tachtigste verjaardag en daarna heeft Jos en weekje vakantie. Gewoon lekker thuis in Weurt, genieten van huis en haard en hopelijk van de tuin!

Wellicht tot dan, groetjes Jos en Joyce.